Krwawe zbuntowanie przeciwko feudalnej tyranii; Tajska rewolucja 1932 roku - początek ery Phibunsongkhrama

W bogatej historii Tajlandii, krainy słynącej ze splendifiku złotego stups i majestatycznych świątyń, zdarzyło się wiele przełomowych wydarzeń. Jednym z nich jest rewolucja z 1932 roku, która brutalnie zakończyła erę absolutnej monarchii w tym kraju.

Revolucja ta nie była spontanicznym wybuchem gniewu tłumu, lecz przemyślanym zamachem stanu przeprowadzonym przez grupę wojskowych i cywilów skupionych wokół Phibunsongkhrama - człowieka, który miał stać się ikoną tajskiej historii i kontrowersyjną postacią w tej samej mierze. Phibun, jak powszechnie go nazywano, był ambitnym oficerem o wyraźnej wizji modernizacji Tajlandii.

Chcąc wyrwać kraj z archaicznych struktur feudalnych i zastąpić je nowoczesnym systemem demokratycznym (choć w praktyce jego koncepcja demokracji była daleka od zachodnich standardów), Phibun zjednoczył wokół siebie grupę zwolenników, wśród których znajdowali się zarówno progresistowscy intelektualiści, jak i pragmatyczni politycy.

Kluczem do sukcesu rewolucji była umiejętna gra Phibuna - połączył on obietnice reform społecznych, takich jak likwidacja bezprawia panującego na wsiach i dostęp do edukacji dla szerszych warstw społeczeństwa, z apelem do nacjonalizmu tajskiego.

W tamtych czasach Tajlandia była narażona na nacisk kolonialistycznych mocarstw europejskich, a Phibun potrafił wykorzystać ten strach, kreując się na obrońcę narodowej suwerenności. 24 czerwca 1932 roku nastąpiło krwawe zbuntowanie przeciwko feudalnej tyranii - armia zajęła kluczowe punkty w Bangkoku, a tym samym przejęła władzę od dotychczasowego premiera.

Zniesiono monarchię absolutną, wprowadzono konstytucję i utworzono parlament - początek nowej ery dla Tajlandii. Phibun, jako przywódca grupy rewolucyjnej, objął stanowisko premiera.

Warto jednak pamiętać, że rewolucja 1932 roku nie była wolna od kontrowersji. Choć Phibun wprowadził wiele reform, takich jak modernizację infrastruktury, rozwój przemysłu i edukacji, to jego rządy charakteryzowały się również autorytarnymi tendencjami.

Ograniczał swobody obywatelskie, represjonował opozycję, a w późniejszym okresie sprzyjał faszystowskim ideologiom. W 1944 roku został obalony przez grupę wojskowych, ale powrócił do władzy po zakończeniu II wojny światowej.

Rewolucja z 1932 roku była przełomowym momentem w historii Tajlandii - rozpoczęła ona proces modernizacji kraju i odegrała kluczową rolę w kształtowaniu jego tożsamości narodowej. Phibunsongkhram, choć kontrowersyjna postać, pozostaje jednym z najważniejszych bohaterów tej opowieści.

Tabela: Reformy wprowadzone przez Phibuna po rewolucji z 1932 roku:

Phibun był człowiekiem skomplikowanym, którego dziedzictwo jest przedmiotem dyskusji do dziś. Ale bez wątpienia rewolucja z 1932 roku, którą zainicjował, miała głęboki wpływ na losy Tajlandii.